On This Land - Middle of the Road

God bless the daffodils
The green grass on the hills
And the trees that grow all around

God bless all the sheep that graze before they sleep
Upon the hilly ground
Try not to make a sound
Not a sound

On this land we defended with our lives
You understand
There could be much pleasure
So stand once again to keep her divine
On this land
Someday we'll lay down to die
You understand
It would be a blessing (It would be a blessing)
To know that you died
Inside your proud home

God bless the daffodils
The green grass on the hills
And the trees that grow all around

God bless all the sheep that graze before they sleep
Upon the hilly ground
Try not to make a sound
Not a sound

On this land we defended with our lives
You understand
There could be much pleasure
So stand once again to keep her divine
On this land
Someday we'll lay down to die
You understand
It would be a blessing (It would be a blessing)
To know that you died
Inside your proud home

On this land
On this land
On this land

On this land we defended with our lives
You understand
There could be much pleasure (There could be much pleasure)
So stand once again to keep her divine
On this land
Someday we'll lay down to die
You understand
It would be a blessing (It would be a blessing)
To know that you died
Inside your proud home

On this land . . . [continue to fade]

On This Land - Middle Of The Road

Afgelopen weekend werd ik geconfronteerd met een stukje jeugdsentiment. Iedereen heeft misschien wel zijn eigen geheime "foute muziekliefde". Die van mij is het album Acceleration van Middle of the road. In het middel van de jaren zeventig begon mijn muziekbewustzijn. In mijn vriendekring liepen de muzieksmaken nogal uiteen en ik vond heel veel mooi. The Eagles, Deep Purple, Led Zeplin maar ook Eric Clapton en Steve Miller. Op school probeerden we Herman Brood na te spelen en de schoolfeestjes werden gedomineerd door Nina Hagen en Gruppo Sportivo. Via mijn schoolvriend Marco ontdekte ik Styx en verdiepte me in Symfonische Rock.
Natuurlijk liep ik niet te koop met mijn geheime liefde. Middle of de road, daar was een hele muziekstoming naar vernoemd; pretentieloze muzak (of was het andersom en had de groep zich genoemd naar de muziek die ze wilde maken? Ik hou het voor het gemak bij het eerste). Later in mijn eerste eigen auto, een peugot 304 had ik een cassetterecordertje ingebouwd en onderweg was het lekker meebrullen. Mijn toenmalige vriendin en huidige vrouw was niet verbaast over deze keuze en brulde lekker mee.

Afgelopen weekeinde kwam ik dus bij De Zaanse Brouwerij, een door mij zeer gewaardeerde blog, Acceleration tegen. Gauw binnenhalen en luisteren. Het was duidelijk; een aantal nummers kunnen eigenlijk niet, maar er zijn ook een paar uitschieters waar ik echt gek op ben. On this land is denk ik het meest aansprekende voorbeeld. Wanneer dit nummer door bijvoorbeeld Pete Seeger zou zijn gezongen, zou er heel anders tegenaan gekeken worden. Dit nummer is voor mij meer dan zomaar een "middle of de road" ( in beide betekenissen van de uitdrukking) nummer. Het is een goed folknummer en ik luister er met veel plezier naar. Sterker nog: Ik denk dat ik het straks in de auto lekker mee ga brullen.
Hoe langer ik er over denk, hoe moeilijker ik het vind te ontdekken waar deze liefde vandaan komt. Sally Carr was nou niet een stuk ( ik viel meer op Debbie Harry en Chrissie Hynde) en haar collega bandleden hebben allemaal zo'n foute bruiloften en partijen band look ( de goede bands niet te na gesproken, maar je kent ze vast wel, die jongens die oma ook zo leuk vind en ze kennen zelf de vogeltjesdans). Het was ook niet mijn soort muziek, andere albums of nummers van de band heb ik echt niets mee, mijn vrienden zouden het niet begrijpen en toch........... Zaanse Brouwerij bedankt voor dit sentiment.

Starlight Dancer - Kayak

The fight is over
The war is lost and I see
A lifeless soldier, staring at me
Fear and despair drawing his face
Left in this godforsaken place
Who cares for the nameless so far from home.

Which way you're going
There is no room for your pride
No fame, no glory - lay all aside
Life is a star, drowned in the day
More than a million miles away
From home, from the place where my heart belongs

I've been sailing the seas, travelling all the land
To chase the golden sword
All that time I held it here, in my very hands
Till someone cut the cord

I ruled the oceans, taking ships in reverse
Having no peace of mind
Stealing all I could find
As I crossed the earth

I've had my residences all over space
Bridging lightyears each day
Only one dream away
From the cosmic stage
Starlight dancer...

A live performance so the whole world will see
I'm aligning the stars
Universal in art
See the god in me
Starlight dancer - that's my destiny
Starlight dancer...
Starlight dancer...

Far from home from the place where my heart belongs
Free at last- but I've never felt so alone
Starless
Stardust...

Starlight Dancer - Kayak

In 2004 overleed mijn vader. Een man waar ik een enorme verbondenheid voelde en nog voel. Ik kon hem haten om wat hij deed, maar hield en hou van hem om wie hij voor mij was.Het verhaal van zijn overlijden komt nog wel een keer met de muziek die daar bij hoort. Nu wil ik het hebben over starlight dancer.
Een paar maanden na het overlijden van mijn vader had ik het gebeuren wel een plaats gegeven. Dit hoofdstuk was verwerkt. Tenminste dat dacht ik. Op een zaterdagmiddag reed ik op de Zuiderweg in Hoogeveen. De radio was afgestemd op Goudmijn. Er werd een verhaal voorgelezen van een man die zijn vader op zijn sterfbed bezocht in het ziekenhuis van Woerden. In de ogen van zijn vader las de man de tekst van Starlight Dancer. Het verhaal boeide mij zeer want ik herkende de (soms moeizame)vader zoon relatie. Wat ik mij alleen niet kon voorstellen was hoe Starlight Dancer in dit verhaal paste. Toen begon Kayak:
"The fight is over
The war is lost and I see
A lifeless soldier, staring at me
Fear and despair drawing his face
Left in this godforsaken place
Who cares for the nameless so far from home."

Bij de tweede zin stroomden de tranen over mijn wangen. Ik kende de situatie, ik kende de tekst, maar de combinatie was in mijn hersenen nog niet gemaakt.
Met enige moeite kreeg ik de auto veilig aan de kant en ik heb enorm zitten janken.
Om mijn vader,
Door mijn vader,
Voor mijn vader.
Langzaam kwam ik weer bij zinnen en er kwam een gevoel van geluk over mij. Natuurlijk had ik gejankt, aan zijn bed, bij zijn crematie. Verdriet van het moment.
Maar nu jankte ik met mijn vader. Staerlight Dancer kan ik met droge ogen aanhoren, het is een dierbare herinnering. Dat moment was de juiste plaats op het juiste moment, een moment van papa en mij