Afgelopen weekend werd ik geconfronteerd met een stukje jeugdsentiment. Iedereen heeft misschien wel zijn eigen geheime "foute muziekliefde". Die van mij is het album Acceleration van Middle of the road. In het middel van de jaren zeventig begon mijn muziekbewustzijn. In mijn vriendekring liepen de muzieksmaken nogal uiteen en ik vond heel veel mooi. The Eagles, Deep Purple, Led Zeplin maar ook Eric Clapton en Steve Miller. Op school probeerden we Herman Brood na te spelen en de schoolfeestjes werden gedomineerd door Nina Hagen en Gruppo Sportivo. Via mijn schoolvriend Marco ontdekte ik Styx en verdiepte me in Symfonische Rock.
Natuurlijk liep ik niet te koop met mijn geheime liefde. Middle of de road, daar was een hele muziekstoming naar vernoemd; pretentieloze muzak (of was het andersom en had de groep zich genoemd naar de muziek die ze wilde maken? Ik hou het voor het gemak bij het eerste). Later in mijn eerste eigen auto, een peugot 304 had ik een cassetterecordertje ingebouwd en onderweg was het lekker meebrullen. Mijn toenmalige vriendin en huidige vrouw was niet verbaast over deze keuze en brulde lekker mee.
Afgelopen weekeinde kwam ik dus bij De Zaanse Brouwerij, een door mij zeer gewaardeerde blog, Acceleration tegen. Gauw binnenhalen en luisteren. Het was duidelijk; een aantal nummers kunnen eigenlijk niet, maar er zijn ook een paar uitschieters waar ik echt gek op ben. On this land is denk ik het meest aansprekende voorbeeld. Wanneer dit nummer door bijvoorbeeld Pete Seeger zou zijn gezongen, zou er heel anders tegenaan gekeken worden. Dit nummer is voor mij meer dan zomaar een "middle of de road" ( in beide betekenissen van de uitdrukking) nummer. Het is een goed folknummer en ik luister er met veel plezier naar. Sterker nog: Ik denk dat ik het straks in de auto lekker mee ga brullen.
Hoe langer ik er over denk, hoe moeilijker ik het vind te ontdekken waar deze liefde vandaan komt. Sally Carr was nou niet een stuk ( ik viel meer op Debbie Harry en Chrissie Hynde) en haar collega bandleden hebben allemaal zo'n foute bruiloften en partijen band look ( de goede bands niet te na gesproken, maar je kent ze vast wel, die jongens die oma ook zo leuk vind en ze kennen zelf de vogeltjesdans). Het was ook niet mijn soort muziek, andere albums of nummers van de band heb ik echt niets mee, mijn vrienden zouden het niet begrijpen en toch........... Zaanse Brouwerij bedankt voor dit sentiment.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten