Mij oh mij- Peter Koelewijn
Het was in de jaren zeventig. Mijn pubertijd beleefde ik op twee verschillende niveaus.
In de winterperiode was ik een redekijk brave MAVO leerling. Door de week fietste ik naar de Immanuel mavo in Alphen aan den Rijn. Op vrijdagavond ging ik naar de repetitie van ons combo en ’s zaterdags voetbalde ik bij VVK.
In het voorjaar begon mijn tweede leven. Door de week bleef ik de brave scholier, maar op vrijdagmiddag vertrok ik met mijn ouders richting Ommen om aldaar op camping de Besthemerberg de grote jongen uit te hangen.
In de zomervakantie verbleef ik zes weken in Ommen. Daar begon ik me na een paar weken wat te vervelen en samen met neef Jan, zochten we een baantje op de camping. We mochten in de buitendienst. We moesten; het zwembad beheren en onderhouden, papier prikken, gasflessen verwisselen bij de huisjes, huurtenten afbreken en opruimen, vuilnis ophalen, wc’s ontstoppen en allerhande klussen die op ons pad kwamen uitvoeren.
In die zomer leerde ik tijdens een optreden van Peter en zijn Rockets echt zoenen. Tot dan toe was ik erg groen. Het meisje dat mij “ontmaagde” kende ik nauwelijks en ik weet niet meer hoe ze heette, maar de smaak van Top drop die ze bij mij naar binnen bracht, zal ik nooit vergeten( voor mij was zij die avond Angeline de blonde sexmachine). Het bleef bij die ene avond. Angeline logeerde bij haar nichtjes op de camping en was de volgende dag vertrokken naar huis. Lang heb ik daar niet over getreurd, want als werknemer op de camping genoot je een zekere belangstelling van de gasten en daar zaten ook veel leuke meiden bij. Op een avond organiseerde het recreatieteam een dropping. Wij deden mee.
We werden met een geblindeerde bus naar een plek in de buurt van Mariënberg gebracht.
Een aantal fanatiekelingen gingen snel op pad, maar wij hadden niet zoveel haast.
We bleven achter met een groepje van een man of acht. Buiten neef Jan kende ik de anderen niet van naam en een enkeling van gezicht. De stemming was opperbest en al snel liepen we zingend door het bos. Aangezien het optreden van Peter Koelewijn nog vers in ons geheugen lag kwam zijn repertoire flink aan bod. Tijdens Mij oh mij liep ik naast een meisje en bij de zin: “En mijn hand schoot snel naar rechts, of ze daar nog lag,” schoot mijn hand ook naar rechts en kwam tegen de hand van het meisje en zij reageerde door hem vast te pakken en vast te houden. We stelden ons pas aan elkaar voor na de eerste (echte) zoen.
Zij heette Annelies en kwam uit Amersfoort. Ze had lang krullend blond haar, een studentikoze bril, alternatieve kleding (volgens mijn herinnering een in die tijd populaire Afghaanse jas en een prachtige glimlach. Haar vriendin vroeg na een poosje of ik een broer was van een van de andere jongens die meeliep. Zonder aarzelen zei ik dat het mijn tweelingbroer was (ik had hem nog nooit eerder gezien). Hij beaamde dat zonder blikken of blozen. Later op onze tocht, toen Annelies mij even had los gelaten om in het bos te plassen, liep ik naar hem toe en we stelden ons aan elkaar voor. Hij heette Jeroen en kwam uit Utrecht. Ter plekke verzonnen we onze hele cv. Onze ouders waren gescheiden en hij was met moeder in Utrecht gaan wonen, terwijl ik met vader in de buurt van Leiden was blijven wonen. Nog een aantal seizoenen bleef Jeroen mijn tweeling broer en diverse penvriendinnen schreven ook steevast dat ik mijn broer de groeten moest doen.
Een winter lang bleef Annelies mijn vriendinnetje en schreven we elkaar, maar aan het begin van het nieuwe seizoen maakte ze de verkering uit. Het was leuk zolang het duurde.
Dankzij Peter Koelewijn was ik die zomer van ’73 ontmaagd en had ik een meisje “gescoord”.
Misschien dat ik daardoor wel een zwak aan zijn muziek heb overgehouden.
DRACHIR
